Historia fotografii – ogólnie

FOTOGRAFIA termin pochodzący od greckiego wyrazu „fos” w drugim przypadku „fotos” – światło, oraz „grafo” – piszę. Użyty po raz pierwszy w roku 1839 przez J.W. Herschela przy pierwszych próbach stosowania dagerotypii do wykonywania portertów. Należy podkreślić, iż równieżw tym samym roku powstają pierwsze dagerotypy (nazwa pochodzi od twórcy L.J. Daguerra) wykonane za pomoca aparatu i srebrzonych płytek miedzianych, powleczonych emulsją światłoczułą złożoną z jodku strebra i bromku, wywołanych za pomocą par rtęci i utrwalonych w kąpieli z cyjanku potasowego lub później tiosiarczanu potasowego. Dlatego też powszech uważa się rok 1839 za rok powstania fotografii.

Ten moment możemy traktować jako poczatek techniki opisanej nazwą fotografia. Jednak korzenie fotografi sięgają już roku 1725 kiedy to A.P. Biestużew-Riumin odkrył światłoczułość soli żelazowych.

Nie należy również zapominać o okresie jeszcze wczesniejszym kiedy to w roku 1519 Leonardo da Vinci wynalzł ciemnie optyczną – camera obscura.

Następną data jest rok 1727 i odkrycie przez I.H. Schulze światłoczułosci soli srebrowych, czyli tego co jest podstawą fotografii srebrowej obecnej do dzisiaj, a dominującej w ubiegłym wieku. Pierwsze helografie Nicefora Nicepce’a to rok 1816 i jest to kolejna ważna data w historii fotografii. Następna data to juz wspomniany rok 1839 i pierwsze dagerotypy.

Nie trzeba było teraz długo czekać na pierwsze negatywy i odbitki fotograficzne, w 1839r Fox Talbot uczula papier chlorkiem srebra. Rok 1840 to dagerotypy A.F. Grekowa na płytkach miedzianych i mosiężnych, oraz pierwszy metalowy aparat fotograficzny Fr. Voigtlaendera z obiektywem Petzvala na obrazy okrągłe 95 mm. Kolejna data to juz 1841r i kaliotypia Foxa Tabolta, czyli dające sie kopiować negatywy papierowe, z emulsja z jodku srebra, impregnowane azotanem srebra i kwasem gallusowym, wywyoływane w kwasie gallusowym i azotanie srebra. W okresie kaliotymi powstaja nane do sisiaj portrety Davida Octaviusa Hilla – pierwszy fotografik-artysta.

W roku 1847r wydane zostało pierwsze pismo fotograficzne „The Daguerrotyp”. W 1848r pierwsze próby fotografi kolorowej Edm. Becquerela – zdjęcia widma słonecznego, nie dające sie utrwalić.

Szybi postęp techniki fotograficznej prowadzi do powstania w 1951r procesu kolodionowego mokrego F. Scotta Archera. Polegał on na pokrywaniu płyt szkalnych emulsjami światłoczułymi składającymi się z warstwy kolodium, uczulonej azotanem srebra i jodkiem potasowym. Wywoływanie odbyało sie za pomocą siarczanu żelazawego z kwasem octowym i spirytusem metylowym. Płyty musiały byc preparowane bezpośrednio przed zdjęciem, naświetlone i wywołane w stanie mokrym. Rok 1951 to również pierwsze zastosowanie przez V. Regnaulta piragolu do wywoływania. W roku 1952 powstają pierwsze podrózne aparaty składane. W 1953 roku pierwszy aparat stereoskopowy J. B. Dancera (mozna powiedzić poczatek tego co dzisiaj obserwujem w postacji fimów 3D).

Rok 1856 to pierwsza wystawa fotograficzna obrazów Karola Beyera w Warszawie, oraz rok powstania techniki gumy J. Poucy’ego.

W 1857r pierwszy polski podręcznik fotograficzny M. Strasza.

Rok 1860 to proces pigmentowy Fargiera. W 1862r fotografia trójbarwna Ducos de Haurona (nakładane przeźrocza barwne).

W roku 1871 przełom w fotofrafii – powstanie pierwszych suchych płyt emulsyjnych bromowych- emulsja żelatynowa dr R. Madodoxa. 1873 to emulsje ortochromatyczne H. W. Vogla. 1880r – po raz pierwszy zastosowany hydrohinion jako wywoływacz, przez Abneya.

W 1882r – pierwsza migawka szczelinowa B. J. Edwardsa. 1883r – papiery gazowe do wywoływania – J. M. Eder.

Następna wazna data to rok 1887 i wynalezienie filmu taśmowego przez Goodwina, oraz rok 1888 pierwszy film na podłożu cellulozowym Eastmana, który zapoczatkował erę fotografii amatorskiej.

Rok 1891 to wprowadzenie przez Thomasa Aiva Edisona perforowanego filmu 35 mm do kinetoskopu, oraz pierwsze zdjęcia trójbarwne wykonane bezpośrednio jednym aparatem – G. Lippman. W 1894r S. N. Turner wprowadza film zwojowy z taśmą papierową do zakładania do aparatu przy świetle dziennym. Rok 1894 – wprowadzenie przez Scheinera systemu mierzenia czułosci emulsji.

Rok 1895 to odkrycie promieni X Roentgena, oraz kinematografia braci Lumiere. W 1898r pierwszy aparat składany na film zwijany. W 1904r E. Koening odkrywa barwniki ortochrom i pinachrom, a G.E.H. Rawlins wprowadza technikę olejną. W 1907r E.J. Wall , Wolborne Pipe wprowadzaja technikę bromolejową. W tym samym roku powstaja pierwsze płyty płyty do zdjęć w barwach naturalnych (autochrom), a w 1908r kinematografia kolorowa.

Dalsze lata to powstanie aparatu Leica, następnie Rolleiflekx, wprowadzenmie w 1929r emulsji panchromatycznych do użytku amatorskiego, w 1938r film Agfacolor. Dalej pierwsze powłoki przeciwodblaskowe w 1942r, fotografia kolorowa na papierze Kodacolor w 1943r, aparaty małoobrazkowe (Contax i Rectafex) w 1948r, oraz w 1954r pierwszy polski aparat lustrzany Start.

Historia sztuki fotograficznej

Pierwszy kontak z fotografią mieli głównie artyści malarze, a dagerotypia używana była do wykonywania portretów. Jednym z prekursorów tego typu fotografii był malarz David Octavius Hill uznany za pierwszego wielkiego artystę-fotogrfa.

c.d.n.

Literatura: Tadeusz Cyprian „Fotografia Technika i Technologia”